Jeśli ktoś grał kiedykolwiek w remika, to z pewnością opanowanie kanasty przyjdzie mu łatwiej niż innym. Gra polega na wykładaniu przynajmniej trzech kart o takiej samej wartości. Różnica między kanastą a remikiem polega między innymi na tym, że nie można w niej wykładać sekwensów złożonych z kolejnych kart tego samego koloru. Na czym więc polega jej fenomen?
Kanasta to gra, która jest podobna do remika. Polega ona na wykładaniu meldunków na stół. Rozgrywka toczy się w gronie dwóch lub czterech graczy. W przypadku tego drugiego wariantu powstają dwa zespoły. Za każdy meldunek, który został wyłożony na stół, zespół otrzymuje punkty.
Pierwsze gry karciane podobne do kanasty powstały już w XVIII wieku i kryły się pod takimi nazwami jak manila, ronda czy kometa. Właściwe zasady coraz popularniejszej gry karcianej zostały pierwszy raz spisane w 1939 roku w Urugwaju, a sama gra rozprzestrzeniła się z czasem na całą Amerykę Południową. W latach 50. XX wieku zyskała spore grono sympatyków w Stanach Zjednoczonych i od tego czasu zaczęła notować regularne wzrosty popularności na całym świecie.
Największy urok kanasty polega na tym, że jest to gra wieloosobowa. Warto wspomnieć, że „canasta” w języku hiszpańskim oznacza koszyk na zakupy. Oczywiście ma to ścisłe powiązanie z kartami, ponieważ odnosi się to do głównego celu rywalizacji, jakim jest zbieranie kart o tej samej wartości.
Znacie taką grę karcianą jak kanasta? Kanasta zrodziła się w Urugwaju, następnie szybko rozwinęła się w Argentynie i w…
Opublikowany przez Club.pl Środa, 5 sierpnia 2020
Zasady kanasty na początku mogą wydawać się skomplikowane, jednak już po kilku pierwszych turach można jej się nauczyć. Meldunek, który zawiera siedem lub więcej kart, tworzy układ o nazwie kanasta, za którą na koniec gry otrzymuje się dodatkową premię punktową. Co istotne, kanasta nie może zawierać dzikich kart, ponieważ będzie niżej punktowana. Podczas rozgrywki uczestnicy wykonują ruchy polegające na pobraniu karty z jednego ze stosów znajdujących się na stole lub wyłożeniu nowych meldunków. Dopuszczalne jest także dołożenie kolejnej karty do już wyłożonych kart, a następnie odłożenie jednej z nich do stosu.
Gracze mogą pobrać dwie karty z zakrytego stosu lub jedną z całego odkrytego, z jednoczesnym wykorzystaniem jego wierzchniej karty. Uczestnicy mogą także pobrać kartę do jednego z własnych meldunków lub do utworzenia nowego, składającego się co najmniej z dwóch kart z ręki. Nie zawsze da się jednak wziąć kartę ze stosu, ponieważ na jego wierzchu może znajdować się jedna z dzikich kart lub czarna trójka.
Celem gry w kanastę jest pozbycie się wszystkich kart i jednoczesne zdobycie jak największej liczby punktów. Rozgrywka zazwyczaj składa się z bardzo wielu rozdań, a kończy się w momencie, gdy uczestnik lub drużyna zdobędą pięć tysięcy punktów. W celu zakończenia rozgrywki gracze muszą ułożyć co najmniej jedną kanastę w grze zespołowej lub dwie w pojedynczej. Jak już wspomniano – kanasta to zbiór przynajmniej siedmiu kart o tej samej wartości. Mogą w niej pojawić się dzikie karty, jednak nigdy ich liczba nie może przekroczyć liczby kart naturalnych.
Wartości poszczególnych kart kształtują się następująco:
joker – 50 punktów,
as i 2 – 20 punktów,
król, dama, walet, 10, 9 i 8 – 10 punktów,
7, 6, 5, 4 i 3 – 5 punktów.
Dość nietypowy jest udział trójek w grze, ponieważ różni się w zależności od koloru. Jeśli gracz wyciągnie czerwoną trójkę z zakrytego stosu, to od razu odkłada ją na bok i wybiera kartę zastępczą. Natomiast pobierając ją z odkrytego stosu – odkłada ja tylko na bok. Po skończonym rozdaniu gracze otrzymują premię za czerwone trójki.
Czarne trójki mogą być traktowane tylko jako ostatni meldunek i bez dzikich kart. Może pojawić się sytuacja, kiedy czarna trójka znajdzie się na wierzchu stosu odkrytego; w tym momencie nie można jej pobrać, z wyjątkiem ostatniego meldunku. Kanasta ma kilka odmian, jednak zdecydowana większość jej sympatyków gra w wersję klasyczną.
Foto wyróżniające: Freepik
