Brydż jest logiczną grą karcianą, w której uczestniczy czterech graczy tworzących dwie pary. Każda z nich stara się uzyskać lepszy wynik punktowy. W czasie trwania licytacji gracze deklarują wzięcie określonej ilości lew. Najwyższa z deklaracji staje się tak zwanym kontraktem ostatecznym, z którego należy się wywiązać w czasie rozgrywki. Punkt jest przyznawany tej z par, która zadeklarowała kontrakt i której udało się go zrealizować lub para przeciwna, gdy kontrakt nie został zrealizowany. Jakie prawa obowiązują podczas gry w brydża?
Zostało opracowane w 1969 roku przez teoretyka brydża Jeana-Rene Vernesa i spopularyzowane w 1992 roku dzięki książce „To Bid or Not to Bid: The Law of Total Tricks” autorstwa Larry’ego Cohena. Jest to zbiór obserwacji oraz sugestii, które bazują na statystycznej analizie dużej ilości rozdań. Zgodnie z tymi zasadami, łączna liczba lew, jakie są dostępne w danym rozdaniu, stanowi sumę fitów trzymanych przez 2 pary. Prawo lew łącznych znajduje zastosowanie głównie w tych rozdaniach, w których gracze mają zbliżoną siłę honorową. Stanowi bazę różnego rodzaju konwencji licytacyjnych, takich jak na przykład Bergen czy Podwójne Drury.
To reguła, która określa wysokość otwarć zaporowych. Głosi ona, że otwierając na wysokości 3 lub 4, gracz posiada taką rękę, że bez pomocy swojego partnera, przy średnich układach, pada po partii nie więcej niż bez 2, a przed partią bez 3.
Prawo to pozwala po uprzednim wyjściu z czwartej najlepszej obliczyć, ile kart wyższych od karty wyjścia znajduje się poza ręką gracza wychodzącego. Sposób obliczania jest tutaj następujący: od 11 odejmuje się wysokość karty wistu, ilość starszych kart, które znajdują się na stole oraz w karcie zawodnika dokonującego obliczeń. Uzyskanie liczby ujemnej oznacza, że wist nie nastąpił z czwartej najlepszej. Prawo 11 bardzo dobrze sprawdza się w przypadku kontraktów bezautowych.
Zgodnie z tym prawem, do zapowiedzianego kontraktu graczowi może brakować: w założeniach korzystnych – 4 lewy, w założeniach równych – 3 lewy, zaś w założeniach niekorzystnych – 2 lewy.
Prawo to zakłada, że: utrzymując się przy grze, należy zadbać o to, aby w kolorze atutowym suma ilości kart nie była większa niż suma ilości kart u przeciwników, nie da się wygrać 3BA na obustronne przebitki, a zgodnie z prawem 8 w czasie licytacji gracz musi zorientować się, jak dużą ilość asów posiadają przeciwnicy, odjąć tę liczbę od 8 i nie licytować na szczeblu, jaki został wskazany przez wynik tego odejmowania.
Jest to próba poprawki do Międzynarodowego Prawa Brydżowego. Zgodnie z nim pierwsze wyjście z nieprawidłowej ręki musi zostać zaakceptowane bez jakichkolwiek sankcji. Związane jest to z tym, że gracz nie wie, kto wistuje i które z wyjść jest najlepsze w tej sytuacji.
Zgodnie z nim, kiedy przeciwnikom został 1 aut i jest on starszy od autów gracza, nie należy podejmować żadnych działań w stosunku do niego.
Prawo to mówi o tym, ile razy można przepuścić z jednym stoperem, grając BA. Należy tu dodać liczbę kart swoich oraz tak zwanego dziadka, czyli partnera rozgrywającego i odjąć ją od 7. Uzyskany wynik da ilość razy, które należy przepuścić.
Prawo 14 pozwala rozpoznać, czy w danej sytuacji możliwy jest przymus. W tym celu liczymy lewy przegrywające oraz swoje pewne lewy i sumujemy je. Dodajemy do tego liczbę kart, jaką obrońca musi utrzymać w kolorach przymusu. Jeżeli wynik wynosi 14, przymus jest możliwy, gdy 13 – nie.
To prawo określa się również mianem punktów Cichonia lub punktów pikowych. Podpowiada ono, czy możliwe jest otwieranie licytacji po 3 pasach. Do liczby punktów dodaje się tutaj liczbę posiadanych kart w pikach. Gdy uzyskana suma jest mniejsza niż 15, należy spasować.
Jak zwykle co około 10 lat, Światowa Federacja Brydża wprowadza aktualizację Międzynarodowego Prawa Brydżowego….
Opublikowany przez Polski Związek Brydża Sportowego Wtorek, 26 września 2017
Zdjęcie wyróżniające: pixahive.com
