Snooker i bilard to gry, które rządzą się odmiennymi zasadami. Jakie są najważniejsze różnice w obu rozgrywkach?
Gra w bilard i różne jego odmiany to doskonały sposób na spędzenie wolnego czasu w gronie znajomych. W całym kraju można spotkać liczne kluby bilardowe, które gromadzą pasjonatów tej gry. Jednak mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jak stara jest gra w bilard. Liczy sobie ponad 500 lat. Oczywiście w swojej pierwotnej wersji znacznie odbiegała od gry, którą znamy obecnie. Podstawowa różnice polegała na tym, że pierwsze stoły nie miały łuz. Dopiero z biegiem czasu powstały dziury, do których trafiają uderzone bile, a zasady rozgrywki znacznie ewoluowały.
Snooker to jedna z odmian bilarda. Niektórzy żyją w przeświadczeniu, że są to dwie odrębne gry, jednak tak nie jest. Prócz snookera, na uwagę zasługuje także ósemka oraz dziewiątka. Wszystkie te odmiany mają wspólne cechy. Do rozgrywki będzie potrzebnych dwóch zawodników, stół o odpowiednich wymiarach, a także kije i bile. Przydatna może okazać się również obecność sędziego, który będzie miał decydujący głos przy najbardziej kontrowersyjnych kwestiach. Stół do tradycyjnego bilarda (ósemki) ma sześć łuz. Zadaniem zawodnika jest wbicie do nich wszystkich bil (kolorowych lub połówek – w zależności od tego, którymi gra). Rozgrywka nie kończy się jednak w momencie wyczyszczenia stołu z wszystkich bil własnych. Aby pokonać przeciwnika, trzeba w zadeklarowanej przez siebie kieszeni umieścić jeszcze czarną bilę.
Czy wiesz, że…? 🤔
Na świecie są trzy główne odmiany gry w bilarda:
🔴 karambol – rozgrywany na stołach bez łuz
🔴 pool…Opublikowany przez MK Bowling Katowice Piątek, 3 stycznia 2020
Większość osób, które pasjonują się snookerem, swoją przygodę z grami stołowymi zaczynała przeważnie od bilarda. Wydaje się, że w bilardzie klasycznym, zasady rozgrywki są nieco prostsze. Snooker określany jest jako gra dla przedstawicieli wyższych sfer. Widać to już na pierwszy rzut oka; niedopuszczalne jest podejście zawodnika do stołu, jeżeli nie będzie ubrany w określony sposób. Od XIX wieku, czyli od czasu, gdy powstał snooker, zawodnicy muszą się prezentować elegancko. Włączając rozgrywki snookerowe na jednym z popularnych kanałów telewizji sportowej można dostrzec, że zawodnicy zawsze mają idealnie wyprasowane koszule, zawiązaną pod szyją muszkę oraz kamizelkę.
Snookera z bilardem łączy choćby to, że obydwie gry rozgrywane są na stołach, z tą różnicą, że w snookera gra się na stołach o większych wymiarach. Różnice można zauważyć także i w bilach. Tradycyjna ósemka, to bile kolorowe oraz połówki. W przypadku snookera, podczas gry zawodnicy muszą w łuzach umieszczać na przemian bile czerwone (na początku rozgrywki jest ich na stole 15) z bilami kolorowymi (jest ich 6 – żółta, brązowa, zielona, niebieska, różowa, czarna). Różnica pomiędzy bilami czerwonymi a kolorowymi jest taka, że bile kolorowe wracają na stół. Ich miejsce nie jest jednak przypadkowe, a konkretnie wyznaczone przez przepisy gry. Za umieszczenie każdej bili w łuzie, zawodnik otrzymuje określoną ilość punktów. Zawodnicy podchodzą do stołu na przemian, zaraz po tym, gdy przeciwnik popełni błąd.
Snooker jest wyjątkowy z kilku powodów. Niektórzy mogą być zachwyceni elegancją zawodników. Dla innych kluczowe znaczenie będzie miała taktyka rozgrywki, która jest nieco bardziej złożona od gry w tradycyjną odmianę bilarda. Każdy z zawodników może zdobywać punkty nie tylko dzięki temu, że w kieszeni umieści bilę, lecz również może liczyć na to, że zyska dodatkową bonifikatę w sytuacji, gdy przeciwnik popełni faul. Każdy z zawodników może wypracować taką sytuację. Wystarczy rozegrać uderzenie w taki sposób, aby finalnie, biała bila znalazła się w pozycji, w której nie będzie miała kontaktu po linii prostej z inną bilą, która powinna być rozegrana. Snooker jednak nie jest powodem do poddania zagrywki. Do gry wchodzą wówczas bandy, a zawodnicy prezentują swoje umiejętności wprowadzania bil w rotacje. Rozgrywka dobiega końca wówczas, gdy stół zostanie wyczyszczony z wszystkich bil. Zawodnik może też zrezygnować z podchodzenia do stołu, gdy uzna, że różnica punktowa jest na tyle duża, że nie uda mu się jej zniwelować.
Zdjęcie wyróżniające: Wikipedia
