Z pewnością na długo pozostaje w pamięci zjawiskowy widok dużej ilości ryb połyskujących odbitym światłem, pływających w ciasnych skupiskach i zataczających kręgi. Ten niezapomniany obraz tworzą właśnie ryby ławicowe. Nie muszą się wcale tego uczyć – pływanie w ławicach mają bowiem wpisane w geny.
Ławicę może tworzyć od kilku do nawet miliona ryb, choć najczęściej spotykane są ławice składające się z kilkuset bądź kilku tysięcy osobników – głównie w obrębie tego samego gatunku. Przeważnie są to ryby o niewielkich rozmiarach i imponujących zdolnościach rozrodczych, a do tego błyskawicznie przybierające na masie. Jest to forma skutecznej strategii – takie zachowanie chroni je przed drapieżnikami, pozwala na sprawniejsze zdobywanie pożywienia i wpływa na lepszą efektywność pływania. Nie jest również tajemnicą, iż pojedyncza ryba w ławicy natrafia na mniejszy opór wody, a to znacznie zmniejsza wysiłek i sprawia, że w razie potrzeby ławica może płynąć szybciej. Przestraszone ryby zacieśniają szeregi, szybciej się przemieszczają i regularnie zmieniają swoje położenie, co dezorientuje atakującego.
W ławicy nie odnajdziemy stałego lidera. Prowadzenie przejmują osobnicy, którzy znajdują się na czele ławicy po dokonaniu zmiany kierunku. Oto kilku najpopularniejszych przedstawicieli tego rodzaju ryb.
Neon Innesa to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny kąsaczowatych, żyjący w zachodnim i północnym dorzeczu Amazonki oraz wschodniego Peru. Bywa też nazywany bystrzykiem neonowym czy bystrzykiem Innesa. Zamieszkuje leśne strumienie, obfitujące w konary drzew, zatopione gałęzie i liście. Osiąga długość 1–5 cm. Jest spokojną rybą ławicową, co oznacza, że w akwarium należy trzymać większą ich ilość. W dużej grupie czują się znacznie bezpieczniej, są aktywniejsze i po prostu ładniej wyglądają.
Innesa jest rybą niezwykle wrażliwą na zmianę parametrów wody i temperatury. Najlepiej czuje się w wodzie miękkiej o temperaturze 22-25 C. Przyjmuje pokarm zarówno suchy, jak i mrożony.
Żałobniczka zwyczajna, zwana także czarną tetrą, jest rybą słodkowodną z rodziny kąsaczowatych. W środowisku naturalnym można ją spotkać w wodach Brazylii, Boliwii i Paragwaju. Zasiedla przeważnie wolno płynące rzeki i stawy. Żyje w stadzie, dorastając do 8 cm długości.
Jeśli chcemy, aby żałobniczka cieszyła się nienaganną kondycją, powinniśmy ją trzymać w większej grupie. Potrzebuje dużego akwarium (od 100 litrów pojemności) z przestrzenią do swobodnego pływania. Zbiornik powinien być gęsto zarośnięty, z ciemnym dnem (w zbyt jasnym traci barwy). Wskazane są w tym przypadku rośliny pływające, które ograniczą zbyt jasne oświetlenie. Gatunek ten wymaga temperatury w granicach 22–26°C – w niższej staje się bowiem płochliwy i traci barwy.
Czarna tetra to ryba dość odporna na zmiany parametrów wody. Jest łatwa w hodowli i polecana także początkującym. Żywi się pokarmem w różnej postaci, aczkolwiek warto regularnie karmić ją pokarmem mięsnym żywym lub mrożonym.
Brzanka Denisona jest gatunkiem endemicznym, który stacjonuje w rzekach, strumieniach i potokach południowych rejonów Indii, gdzie rośnie gęsta roślinność, a dno jest kamieniste lub piaszczyste. Należy do grona ryb stadnych i bardzo dynamicznie przemieszczających się. Dorasta nawet do 15 cm.
Aby wyeksponować naturalne piękno tych stworzeń, należy im stworzyć odpowiednie warunki hodowlane. Brzanki Denisona wymagają zatem sporego akwarium z dużą ilością wolnej przestrzeni do pływania i gęstą roślinnością. Podłoże powinno być stworzone z piasku albo drobnego żwirku, a woda – czysta i dobrze natleniona, o odczynie od lekko kwaśnego do lekko zasadowego.
Nie ma natomiast większych problemów z ich żywieniem. Bardzo chętnie zjadają pokarm zarówno żywy, jak i mrożony oraz sztuczny, tym niemniej ich dieta powinna być urozmaicona.
Skalar należy do ryb słodkowodnych z rodziny pielęgnicowatych. Nazwa zwyczajowa żaglowiec wzięła się od charakterystycznego kształtu płetw grzbietowej i odbytowej (inna nazwa to ryba księżycowa – dod. red.). W naturze można ją spotkać w licznych systemach rzecznych. Występuje gromadnie w górnym i środkowym biegu Amazonki, wraz z wszystkimi jej dopływami. Zamieszkuje tereny bagienne i zalewowe wśród gęstej roślinności. Silnie spłaszczony kształt ciała umożliwia skalarowi swobodne dryfowanie pośród zarośli oraz momentalną ucieczkę przed drapieżnikami. Jest to ryba stadna, raczej pokojowo usposobiona. Wykazuje się ponadto dużą inteligencją – w sytuacji zagrożenia przedstawiciele tego gatunku potrafią ze sobą umiejętnie współpracować. W warunkach hodowlanych żyją ok. 15 lat, osiągając długość ciała do 15 cm i wysokość do 35 cm. Są żarłoczne i wszystkożerne, jednak preferują pokarm mięsny żywy, mrożony lub suszony. Zjadają także narybek innych ryb.
Skalary to jedne z najbardziej charakterystycznych i dostojnych ryb hodowanych przez akwarystów. Popularność zyskały zapewne dzięki nietypowej budowie (ciało jest wąskie i wysokie, przypominające dysk). Są to stosunkowo duże ryby, dlatego też wymagają dużego i wysokiego zbiornika (minimum 200 l o wysokości co najmniej 50 cm). Akwarium powinno być obsadzone dużymi roślinami – tak, aby ryby mogły swobodnie poruszać się między nimi, zaś optymalna temperatura wody oscylować w granicach 24-28°C (w temperaturze poniżej 20°C dorosłe skalary chorują). Najbardziej odpowiednie dla nich jest piaszczyste dno z dodatkiem liści, udekorowane korzeniami i gałęziami. Filtracja powinna być silna, a woda czysta i regularnie podmieniana.
Pływająca w akwarium ławica ryb mocno wpływa na jego atrakcyjność i nadaje mu naturalności. Warto więc rozważyć zakup większej ilości ryb tego samego gatunku.
Zdjęcie wyróżniające: Wikipedia
